De tweede Pasen zonder kerkgang. Zonder familie vanwege Corona. Zelden voelde ik mij zo onrustig. Een gevoel van leegte en desoriëntatie. Zonder de fysieke en gezamenlijke rituelen die ik kennelijk nodig heb om mij te verhouden tot de wereld. Tot de ander. Tot mijzelf.
En dan nu Corona - geduld hebben is uithouden geworden, uithouden verduren en het verduren duurt lang. Ik vraag mij weleens af hoe het straks zal zijn. Ben ik zelf veranderd en hoe zullen de anderen zijn? Maanden van isolement en afgescheiden zijn hebben sporen in onze collectieve ziel getrokken. We zullen voorzichtig met elkaar en onszelf moeten zijn.
Op Witte Donderdag (het verhaal van het laatste avondmaal van Jezus met zijn discipelen) moest ik denken aan woorden van de inmiddels overleden voorganger Jan Nieuwenhuis die zei: 'Hier, neem mij maar, dit is mijn leven, gebroken en uitgedeeld'.
Er is van alles gebroken het afgelopen jaar. Er is van alles gegroeid dit jaar. Veel daarvan heeft zich in stilte afgespeeld. Laten we goed naar elkaar om blijven kijken de komende tijd. Niet te hard oordelen. Elkaar de tijd geven.
En een kans, en nog een.
Er is van alles gebroken het afgelopen jaar. Er is van alles gegroeid dit jaar. Veel daarvan heeft zich in stilte afgespeeld. Laten we goed naar elkaar om blijven kijken de komende tijd.
Claartje Kruijff
Op Goede Vrijdag dacht ik aan al die mensen die hun kruis moeten dragen. Als je denkt dat het voorbij is dan blijkt dat de beker nog niet helemaal leeg was. Die geen tijd hebben om over dit alles in verwarring te zijn. Die moeten zien te overleven. Die grote verschillen tussen wel en niet hebben, door Corona alleen maar onderstreept. Van zoveel: mazzel, kansen, netwerken, vrienden, goedlopende zaken, woningen, veiligheid. En altijd maar die vraag hoe ik mij tot dit alles verhoud. Aan welk kwaad werk ik mee? Doe ik het goede? En wat is dat dan?
En nu vanmorgen: het Paasverhaal resoneerde als nooit tevoren. De vrouwen gaan naar het graf en zien tot hun schrik dat de steen is weggerold. Het graf is leeg. Ze worden naar het leven terugverwezen met de volgende vraag: Waarom zoeken jullie de levende onder de doden?
De vrouwen worden aangespoord het leven elders te zoeken. En zo zullen wij op de eerste voorzichtige grens van Corona de komende maanden in beweging komen. Om getuigen te zijn van elkaars leven; van wat er brak, wat er openging en wat er gedeeld en geheeld kan worden. Samen kunnen we op zoek naar goed leven op manieren die we tevoren nog niet kenden.
Claartje Kruijff is vernieuwingspredikant en theoloog.
