Het zou dit keer over de inhoud gaan, in een campagne met frisse, nieuwe gezichten. Maar wanneer de lijsttrekkers inhoudelijke thema’s naar voren brachten, ging het vooral over technische maatregelen (windparken, kernenergie, immigratiebeperking, belastingmaatregelen) die er impliciet vooral voor moeten zorgen dat we kunnen doorgaan met onze manier van leven die parasiteert op de aarde, de dieren en onze medemensen. Het ging vooral over het ‘wat’ en niet over het ‘waartoe’. Behalve warme woorden over bestaanszekerheid en meer verbinding, die vaag genoeg waren om niet te irriteren, was er geen inhoudelijk verhaal.
Racisme was zelfs voor Jezus een uitdaging
En dat terwijl we meer dan ooit verhalen nodig hebben over het land dat we aan onze kinderen en kleinkinderen willen nalaten. Wat als er in de campagne verhalen hadden geklonken over een land waarin mensen niet voortdurend hun bestaansrecht hoeven te bewijzen in een race naar meer, beter, hoger?
Over de vrijheid die ontluikt als we ons niet langer laten gijzelen door het vooruitzicht van het geluk dat binnen ons bereik ligt als we nog meer kunnen kopen en bezitten. Over een land waarin we als mens worden aangesproken en niet als consument of potentiële fraudeur. Over het diepe besef dat we als mensen alleen kunnen gedijen als we onszelf zien als onderdeel van het allesomvattende web van leven (en daardoor geen dieren, bomen en planten hoeven op te offeren aan onze zucht naar meer). Over een land waarin mensen niet meer klagen over belastingen maar van harte naar vermogen (!) bijdragen aan het welzijn van allen. Waarin de vreemde ander wordt gezien als iemand die dit land iets te bieden heeft.
Dat klinkt utopisch, en dat is het ook. Maar zonder dat soort verhalen gaat het niet. Alleen mét zulke verhalen kunnen we elkaar vertellen wat onze beelden zijn bij het beloofde land, om het Bijbels te zeggen, en daarmee wat voor ons van uiteindelijke waarde is.
Volgens het Bijbelboek Exodus kreeg het volk Israël op zijn tocht door de woestijn naar dat beloofde land tien woorden mee. Tien beloften, die uitdrukken waar echte vrijheid in gelegen is. Als we echt vrij zijn, zo lees ik die woorden, dan zijn we van een hoop verlost. Dan hebben we het niet meer nodig om onszelf afhankelijk te maken van alles wat zoveel belooft maar zo weinig geeft. Dan hebben we het niet nodig om elkaar het leven te benemen, om uit te zijn op wat een ander heeft, om elkaar in een kwaad daglicht te stellen om zelf beter voor de dag te komen. Dan gunnen we het elkaar om te zijn wie we zijn, om aan het licht te komen, te bloeien.
Als de lijsttrekkers hun programma hadden verkocht als een verhaal, was er echt wat te kiezen geweest.
Vond u dit artikel waardevol? Trakteer ons dan op een kopje koffie! Doneren kan via deze link.
Waar gelooft Pieter Omtzigt eigenlijk in?
Guido de Bruin (1966) is verhalenverteller en adviseur identiteit bij Verus, vereniging voor katholiek en christelijk onderwijs. Van zijn hand verscheen de bundel Bijbelse monologen Dicht op de huid. Bijbelverhalen meemaken. Zijn nieuwste voorstelling, samen met muziekgroep Ithaka, is Had je geroepen? Daarin reflecteren drie Bijbelse personages op hun roeping.
