Als ‘kookdominee’ is het zijn passie om eten en preken te combineren. Zelf noemt hij het ook wel “de spiritualiteit van de smaakpapillen”. Han Wilmink bijt het spits af in deze nieuwe rubriek. Hij is van mening dat er veel meer gekookt en gegeten moet worden in de kerk. Andere religies, zoals het jodendom en de islam, kennen een centrale plaats toe aan de maaltijd. Waarom gebeurt dat binnen het (protestantse) christendom nog zo weinig? Religie heeft alles met verbinden te maken en er is toch weinig denkbaar dat meer verbindt dan samen koken en eten?