Het is onmogelijk voor mij om een datum te plakken op het moment waarop mijn liefde voor woorden ontloken is. Het lijkt of die er altijd geweest is. Maar mijn ‘houden van’ is door de jaren heen sterk veranderd. In mijn liefde voor de taal zocht ik – jawel, sorry – aanvankelijk vooral mezelf. Ik ‘gebruikte’ woorden, in plaats van ze vrij te laten. Ze moesten zich aanpassen aan mij. Een erg egoïstische kijk op liefde, ik weet het. Dat ik er me toen helemaal niet bewust van was, is een mager excuus. Ik sprak woorden, ik schreef ze neer, alsof ze mijn eigendom waren. Eigenlijk deed ik dat onnadenkend, gewoon zoals het me uitkwam. Taal was mijn bezit en ik ging er dan ook op die manier mee om.