Zo’n bededag kon drie eeuwen geleden de hele dag duren. Met preken, zingen, boetedoening en het nodige vertoon van emotie. ‘Religie was geen teken van wanhoop, maar van collectieve veerkracht’, oordeelt Duiveman. Jarenlang deed hij onderzoek naar hoe achttiende-eeuwse Nederlanders met rampspoed omgingen.
