De horrorbeelden uit Israël en de Gazastrook vervullen velen met ontzetting. Wat valt hier nog over te zeggen? Wat valt hier nog aan te doen? Dat het in één adem noemen van de verschrikkingen aan beide zijden niet overal goed zal vallen, tekent de verbijstering en de diepe verontwaardiging die het grimmige geweld bij velen oproept. Ik begrijp de reactie van Israël op de ongekende terreur van Hamas, maar ik geloof steeds minder dat geweld een oplossing bieden kan - geweld dat zelfs pasgeborenen in hun couveuses treft, al helemaal niet.
