Er zijn vast wel enkele rijke katholieken te vinden die een pausbezoek aan Nederland financieel willen ondersteunen. Maar is zo’n bezoek ook nodig? Paus Franciscus is al in Nederland, betoogt Marinus van den Berg. Niet alleen prijkte hij - dankzij het interview in de Utrechtse straatkrant - op voorpagina’s van kranten en was hij primetime op tv, veel Nederlanders hebben hem, met zijn boodschap van compassie, inmiddels in hun hart gesloten.
Door Marinus van den Berg
Wat mij betreft hoeft de paus niet naar Nederland te komen. Hij is namelijk al in Nederland. Op de dag dat het gesprek met hem in de straatkrant stond was de paus de hele dag op de radio en op de televisie. Niet bij Leo Fijen, want de rkk is niet meer, maar wel bij Pauw. Op dat podium van de VARA waar eens dat stemmingmakende popie jopie geluid ruim baan kreeg. Het kan verkeren. De paus weet heel wat deuren te openen en hij zet vooral de mensen centraal die geen eigen deur hebben. Dat zijn de heilige deuren.
Daar waar lijden is, waar armoede is, waar mensen niet veilig zijn, waar baby’s zoals in het Isala ziekenhuis in Zwolle neergelegd kunnen worden als een moeder niet voor haar kind kan zorgen. Het zijn de deuren waar eten wordt gegeven, zoals de zusters Augustinessen in Utrecht dat doen. Mooi dat ze bij dat nieuws ook even door het beeld heenliepen. Mooi en terecht. De paus zet de toon voor de missie van de komende decennia: keer je naar de mens in nood, de mens die vluchten moet. Heroriënteer je bestaan en laat compassie je kompas zijn. Een kompas dat geen sjoemelsoftware kent. Niet het heilige autonomiedenken centraal maar het denken en doen in relaties en verbindingen. Er is heel wat werk aan de winkel om ons dat eigen te maken en op haar gevolgen te doordenken. De paus weet dit steeds weer op een verrassende wijze op de agenda te plaatsen.
Compassie
Compassie is zijn belangrijkste agendapunt en dat dat niet in ieders agenda prioriteit heeft, weet hij maar al te zeer. Het is een lastig agendapunt. Hij laat een denken zien dat includerend is en niet excluderend. De paus is van de stad die meer denkt in termen van ‘wij samen’ dan ‘ieder voor zichzelf’. Meer agora dan arena, meer overleg dan elkaar aftroeven. ‘De paus verandert de leer niet’, hoor ik zeggen. Hij kijkt en spreekt met compassie en dat zet de leer in een liefdeskader en niet in een koud juridisch kader. Dat geeft ieder een eigen verantwoordelijkheid om vanuit de onbaatzuchtige liefde te leven.
De paus vraagt niemand om Rooms te worden, maar wel om de koninklijke weg van de barmhartigheid te gaan. Dat kan ons verbinden met alle mensen van goede wil. Er zouden genoeg zeer rijke katholieken zijn die een bezoek wel zouden willen financieren. Dat is mooi maar als dat geld nu eens beschikbaar kwam om concrete gestalte te geven aan de compassie. Niet alleen woorden maar ook daden? Drie stadions vol voor een pausbezoek is een sensatie maar steeds meer harten bewogen door compassie is een ander verhaal om aan te werken. Een verhaal waarvoor geen ongekende veiligheidsmaatregelen getroffen hoeven te worden.
En als hij Máxima hier wil begroeten dan is er misschien wel weer iets verrassends te bedenken.
[box type=“shadow”]
Ziet u de paus wel graag in levende lijven in Nederland? Kijk voor informatie op de initiatief-site 'pausbezoek': pausnaarnederland.nl
[/box]