In een wereld en tijd waarin de mensheid zo overheersend aanwezig is, dat zij aan haar succes ten onder dreigt te gaan, probeert Paulien van Bohemen een stapje terug te doen en te luisteren naar het geheim der dingen zelf. Wat hebben zij óns te vertellen? Deze keer: de stoep. "Diep in mijn beton woont een mooie droom."

Door Paulien van Bohemen

Dag in, dag uit voel ik ontelbare schoenen op mij. Sneakers, hakken, wandelschoenen, gympies, sandalen, instappers, enzovoorts.

Vaak stappen ze in een behoorlijk tempo. En ze lijken precies te weten waarheen ze gaan. Doelgericht lopen de dragers van deze schoenen van en naar school, de supermarkt, de bus, de trein, huis, het werk, familie… Of ze gaan een blokje om.

Ben ik er alleen voor de mens met richtingsgevoel? De mens, die goed bij zijn hoofd is? Want weet je, ik merk zo weinig dwalende of trage voetstappen op. Voeten die zomaar wat op weg zijn, zonder richtingsgevoel, zonder doel. Heen en weer en op en neer, heen en weer en op en neer.

Bijvoorbeeld van mensen met dementie die in een zorgcentrum wonen.

Ik lijk voor hen wel verboden terrein, want ze zijn welhaast onzichtbaar. En daar kan ik mij slecht bij neerleggen. Ik mag dan letterlijk keihard zijn; diep in mijn beton woont een mooie droom.

Een droom, dat eens de dag aanbreekt, dat mensen met dementie niet langer tevergeefs de buitendeur van het verpleeghuis opentrekken.
Een droom, dat iemand met haperende hersens naar buiten kan, gewoon om even mens onder de mensen te zijn.
Een droom, dat niet meteen de politie wordt gebeld als een bewoner naar buiten is gelopen. Dat het geen kwaad kan, omdat we erop mogen vertrouwen dat vriendelijke passanten een eindje meelopen met de mens met een scheef dichtgeknoopte jas.

Een droom, dat bezorgde mensen het ‘als – dan’ denken van zich afschudden.(Als ie de straat opgaat, dan…).

Ach, als die droom eens uit zou komen. Ik zou me vereerd voelen, als er op mij niet alleen plaats is voor efficiënte lopers, maar ook voor dwalende wandelaars. Dan word ik eindelijk wat ik in aanleg ben: publieke ruimte. Voor iedereen toegankelijk.

 

Maak meer verhalen mogelijk met een donatie

  • Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.