“Muziek,” zo schrijft de voormalige hoogleraar Frans en ex-jezuïet Henk Hillenaar tegen het einde van zijn autobiografie Een leven met Loyola en Freud, “werd de taal van de gemeenschap, die zonder woorden saamhorigheid kan creëren. Wanneer de stem ook meedoet kan samenzang, in kerk of in een popconcert, mensen in vervoering brengen. ... We kunnen ... er de vertolking in herkennen van ons gemeenschappelijk bestaan.”