Het tv-programma Klokhuis besteedde onlangs aandacht aan de dood. Zoals gewoonlijk was ook deze aflevering mooi gemaakt. Er kwamen mensen aan het woord die het taboe en de engheid van de dood wisten weg te nemen en erover spraken als volkomen natuurlijk en bij het leven horend. Ook de praktische levenswijsheid van aandacht voor het leven hier en nu kwam goed uit de verf. Had mijn generatie dat vroeger maar meer meegekregen! Want het lijkt of die – deels – onmachtig is om de dood een plek in het leven te geven.
