Laat ik beginnen met een bekentenis. Toen ik werd gevraagd het nieuwe boek van Claartje Kruijff te bespreken, zag ik dat eerst niet zitten. Het was op tweederde van de zomervakantie, ik was bezig met voorbereidingen voor het komende collegeseizoen en voelde stress opkomen. Het was bloedheet en ik kreeg amper een week om het boek te lezen en het artikel te schrijven. En was ik wel de geschikte persoon? Wat als ik, witte vijftigplusman, het boek niks vind en dat opschrijf? Zou dit dan niet meteen als mansplaining worden gezien?