Zijn Israël-reis leidde inderdaad tot een boek. De Reis naar Jeruzalem, zoals de recente Nederlandse vertaling luidt, is een meeslepende ‘coming to faith’ waarin Éric-Emmanuel Schmitt de lezer in zijn zo vaak bejubelde vertelstijl op sleeptouw neemt: van aarzelingen, scepsis, spot en weerstand tot een beklijvende religieuze ervaring op de plek die hij er het minst waarschijnlijk voor achtte. Zijn religieus-onverschillige ouders, zijn filosofische studie en voorkeur voor de Franse verlichtingsdenkers, zijn afkeer voor formalisme en naïviteit: het mocht allemaal niet baten. In Jeruzalem, waar diep geloof en hardvochtige strijd aan de straatstenen kleven, werd Schmitt christen.