Soms kan een portret je als een moker treffen. Het raakt je. Je wordt erin gezogen. Je lijkt door de huid heen te kunnen dringen, tot op de gedachten en emoties die in dat hoofd moeten omgaan. Dat had ik bij dit portret van 90 x 90 cm, gemaakt door Anneke de Jager. Je ziet een man met gesloten ogen. Denkt hij? Bidt hij? Huilt hij?