Een beeld dat me meteen en in alle directheid aanspreekt: klein, kwetsbaar groen groeit uit de barsten van donkergrijs asfalt. Kleur komt op uit de grauwheid, fris groen komt uit alle vaalheid op, nieuw leven heeft maar een klein kiertje nodig om te ontspruiten en op te komen uit alle doodsheid. Sterker kan het contrast haast niet zijn. Toen ik deze foto als een soort van beeldmerk koos bij de ‘Stekjes’ die ik ongeveer maandelijks schrijf voor de website van de Stek, moest ik ook meteen ook al denken aan de Lof van het onkruid die Ida Gerhardt (in de bundel Vijf vuurstenen) ooit zo hoopgevend vertolkte.