Marinus van den Berg raakte verzeild in een geloofsgesprek over duurzaamheid. Hij liet zich door een vriendelijke jonge man bekeren tot een nieuwe energiemaatschappij. Hoeveel indrukken krijgen we op een dag? Naar wie moet je luisteren? Hoe moet je kijken?
Door Marinus van den Berg
Hij botste bijna tegen me op bij het achteruitlopen. Of moet ik zeggen dat ik tegen hem opliep. Bij bijna botsingen wil het nog wel eens tot een klein conflict komen: “Kun je niet beter uitkijken…” of zo iets. Op parkeerplaatsen kunnen bij het inparkeren de gemoederen fel oplopen als iemand net voor je je parkeerplaats in beslag neemt. Men zegt dat we in een korte-lontjes-tijd leven en in scoretijd. Dat bevordert hoge bloeddruk, hete hoofden, alarmerende hartslagen en verhevigd taalgebruik met soms ook nog een fysieke vingerdreiging. Beeldend beschreven in de roman Geraakt (1).
Duurzaam
Maar dit alles bleef achterwege. Ik keek de jongeman die met het gezicht in de richting van de Hema-worstjes in de Koopgoot stond aan en hij mij. Ik zag dat hij een wit shirt met een gele cirkel aanhad, logo van een energiemaatschappij. Iets verder op zag ik nog zo’n jongeman staan in gesprek met een vrouw. Hij vertelde me dat Feyenoord een nieuwe sponsor ging krijgen. Het succesvolle Feyenoord dat een nieuw duurzaam stadion op Zuid aan de Maas wil bouwen.
Hij vertegenwoordigde de nieuwe energieleverancier. Hij toverde een tablet tevoorschijn en liet me zien dat zijn maatschappij volgens wetenschappelijk onderzoek de meest milieuvriendelijke leverancier was. Alles kwam van twee zonne- en windmolenparken – hij wist niet dat ik ze doorgaans geen verfraaiing van het landschap vind, die windmolens, al maken ze geen gebruik van vervuilende steenkolen. Ik zag dat mijn leverancier zelfs de meest vervuilende leverancier van dit moment is.
Gewetensvraag
Bijna zonder te weten was ik verzeild geraakt in een bekeringspoging waarbij mij de gewetensvraag werd gesteld: “Hoe enthousiast bent u voor een schoon milieu?” Ik gaf geen verbaal antwoord. Voor je het weet, is er een kloof tussen zeggen en doen. Maar deze jongeman die pas, zo vertelde hij, Oorlog en Vrede van Dostojewski had gelezen, wist heel goed hoe je met weerstanden en vragen moest omgaan. Zoals die over schuld en boete vanwege het verbreken van een contract. Dat van mij loopt nog tot maart 2020. Eerst moet ik de boete betalen en dan krijg ik die weer terug als cadeau van de nieuwe leverancier. Ik moest het eerdere geloof verlaten maar er waren spiegeltjes en kralen.
Tussendoor gaf hij mij een hand noemde zijn naam en de mijne (voornaam) en wist die na enkele minuten nog. Hij zei omdat hij dat belangrijk vond maar ik schreef het toe aan zijn jeugd met een goedwerkend kortetermijngeheugen. Dat was wel wat minder als hij zich 's avonds in de kroeg had beneveld, bekende hij. Ik genoot van zijn vriendelijke communicatieve vaardigheden. Hij gaf mij steeds het gevoel de belangrijkste partner in het gesprek te zijn. Natuurlijk mocht ik er thuis nog over nadenken en controleren of deze energiewinkel niet alleen duurzamer maar ook goedkoper was – wat zo blijkt te zijn – maar als ik nu besliste dan was dat ook goed voor zijn portemonnee. Ik kon deze oprechte eigenbelangbiecht waarderen en zo veranderde ik op de dag na Hemelvaart van energieleverancier. Qurrent is de naam. Mijn keuze voor groen staat gelijk aan de groei van 325 bomen in een jaar.
De missionaris was vriendelijk, gaf me een goed gevoel en kwam me betrouwbaar over maar ook gewiekst getraind. Alleen hij weet wat van hem zelf is en wat aangeleerd. Die vraag wat van je zelf is, kan later in het leven gaan spelen; lees in de roman Fuzzie. (2)
Glossy
Bij Donner vind ik een nieuwe glossy, magazine genoemd. ‘Klooster’ is het thema en het is uitgegeven door de katholieke uitgeverij Adveniat onder redactie van Leo Fijen (3). Ook hier aandacht voor duurzaamheid in de keuken van de clarissen van Megen. De kaas van abdij Koningshoeven in Berkel-Enschot is meerdere malen bekroond met prijzen. De wijn uit Oosterhout mag er zijn en natuurlijk de bieren die zich trappist mogen noemen. In het magazine staan gesprekken met vrouwen en mannen die weet hebben van levenslessen die je duurzaam kunt noemen. Het ziet er allemaal aantrekkelijk, mooi en goed uit. Het is drie dagen na Manchester. Ik zag Beatrice de Graaff over spioneren… en las Vrede kun je leren van David Van Reybrouck en Thomas D’Ansembourg (4) over mindfulness en vredeseducatie en hoorde Trump over het falende Europa.
Naar wie moeten we kijken en luisteren en hoe moeten we kijken? Niet van de ellende weg maar vanuit wat allemaal niet zo vriendelijk en glossy is. Welk oog hebben we nodig en welk zien? “Het vertrouwen winnen van kwetsbare mensen verrijkt ook mijn leven”, zegt Heleen Heidinga in het magazine Klooster. In mijn agenda stond vandaag één afspraak. Er is me weer veel overkomen of ben ik misschien goedgelovig toch in iets onzekers getuimeld?
Vrijdag 26 mei 2017
(1) Hans Münstermann, Geraakt, roman, De kring 2017.
(2) Hanna Bervoets, Fuzzie, roman, Atlas 2017.
(3) Klooster magazine, Adveniat 2017.
(4) David Van Reybrouck & Thomas D'Ansembourg, Vrede kun je leren, Bezige Bij 2017.
Maak meer verhalen mogelijk met een donatie
