Begin dit jaar benaderde ik Wouter van Noort met de vraag of hij mee zou willen doen aan onze stilteserie. Eerlijk gezegd had ik een ‘nee’ verwacht – NRC en religie is niet altijd een geslaagde combinatie –, maar ik ontving een ‘ja’. Waarom? “Ik ken Volzin een beetje, alhoewel ik geen vaste lezer ben. Het grappige is dat je mij precies op het moment mailde dat ik aan het kijken was naar een soort van natuurretraite. Ik was niet expliciet op zoek naar stilte, maar heb bijvoorbeeld wel interesse in psychedelische ervaringen in de natuur. Ik had het retraite-idee al besproken met mijn vriendin, en toen kwam jij. Ik dacht meteen: volgens mij is dit perfect.”