Mijn oma imiteerde de boosheid van haar moeder, midden in de Tweede Wereldoorlog: “Hoe kan je die Duitser gedag zeggen?” Even eerder had ze nog wat afwezig voor zich uit gestaard, zoals ze dat in de weken voor haar dood steeds vaker deed. Maar het ontbijt deed haar goed, ineens was ze glashelder en hadden we een levendig gesprek.

Lees meer over