Kroningsgebaar

Een herdenkingsdag, een bevrijdingsdag en een kroningsdag  in een week, en niet eens een sprookje. Marinus van den Berg blikt terug en denkt na hoe hij die koninklijke dagen kan verbinden met een gevraagde toespraak over bemoediging. Een 'kroningsgebaar' is zijn antwoord.

Door Marinus van den Berg

Er was eens – klinkt als een sprookje maar was het niet – aan mij gevraagd om te komen spreken over bemoediging. Het was in de tijd dat president Zelensky onverwacht op bezoek kwam, de dag van herdenking van de doden uit de Tweede Wereldoorlog en oorlogen daarna, zoals in Afghanistan. Het was kort voor de bevrijdingsfestivals die door slecht weer op meerdere plaatsen onderbroken moesten worden.

Het was in de week dat in Londen een man op leeftijd – na jaren wachten – tot koning zou worden gekroond. Zijn tweede vrouw zou koningin worden. Ik hoorde over de gouden koetsen, over de lijst van genodigden, over wie waar zou zitten. Heel het Britse Koninkrijk leek in de ban van de komende dingen. De nieuwe koning werd bovendien het hoofd van een geloofsgemeenschap. Nee, niet God maar wel het hoofd van de anglicaanse kerk. Ik hoorde van de tradities en van de muziek. Ook nieuwe muziek. Alleen al om die muziek wilde ik gaan kijken en luisteren.

Intussen ging de oorlog aan de rand van Europa door en dreigde en boevenbende vanwege munitiegebrek zich terug te trekken uit een platgeschoten stad in de Oekraïne. Ik dacht aan al die vluchtelingen die Engeland probeerden te bereiken. Dichtbij waar ik woon ligt tijdelijk een boot die drenkelingen aan de Zuid-Italiaanse kust wist te redden. Wat is bemoedigend in deze tijd? Voor wie is wat bemoedigend? We hebben dromen van hoop nodig en mensen die daar handen en voeten aan geven. We hebben levenswijsheid nodig. Zo ontstond de tekst Kroningsgebaar:

Kroningsgebaar

Hij wilde niet alleen de gekroonde hoofden
Hij wilde ook die nooit gekroond zouden worden

Hij wilde de vrouwen en de mannen
Queens en Kings die geen troon hadden

Hij wilde al die mensen uitnodigen
Die een kroon en een troon verdienden

Al die mensen die niet op mensen neerkijken
Al die mensen die anderen in eerbied aankijken

Hij zou van zijn kroon stijgen
Samen met de koningin een kring met hen vormen

Een kleurrijke kring van zusterschap en broederschap
Rondom de troon met al deze edele mensen

Hij wilde alle kinderen die waren gevlucht naar zijn land
op zijn troon zetten met de kinderen van zijn rijk

Zo begon hij met dit kroningsgebaar een nieuwe traditie:
Niemand onttroont meer een ander mens.