Samen met een vriendin zit ik (Karlijn Bunnig) op een terras in Rotterdam. Twee jongens zitten naast ons. Ze zijn verzonken in een Lonely Planet over Japan. Het is een mooie zonnige dag, het terras is druk, waardoor we heel dicht op elkaar zitten. Mijn interesse in de medemens is gewekt en mijn hart maakt een sprongetje. Ik vraag ze: “Wat voor reis gaan jullie maken?” Ze houden het gesprek duidelijk af. Reageren kort en duiken weer met hun hoofden in hun boek. Een biertje later probeer ik het nogmaals. Dit keer grijp ik mijn kans om de onbekende medelander te leren kennen als de ander naar het toilet gaat: “Reis je veel?” “Nee, dit wordt mijn eerste keer.” Hij verschuilt zich opnieuw achter zijn boek. Na enkele uren vraag ik aan ze: “Wat vinden jullie zo mooi aan reizen?” Waarop ze samen zeggen: “Dat je nieuwe mensen leert kennen, bijvoorbeeld ook mensen die je anders nooit spreekt.”
