Er broeit iets. Onze samenleving kenmerkt zich door een onrust die zich moeilijk laat duiden. De coronacrisis alleen kan niet verklaren waarom mensen in toenemende mate het gevoel hebben dat dreigende onweerswolken zich boven ons samenpakken. Alom heerst ontevredenheid over politiek, liberalisme en kapitalisme, over het institutionele racisme dat maar niet verdwijnt, over het veranderende klimaat, over de groeiende kloof tussen armoede en rijkdom. En dan is er nog het steeds weer opduikende populisme en de recente protesten en rellen die de ergste waren van de laatste veertig jaar.
