Deze maand in Volzin de special: Heilige grond, waar hemel en aarde elkaar raken

Trek je sandalen uit, want de grond waarop je staat is heilig. Mozes bij het brandende braambos kreeg die opdracht. Sommige pelgrims die Croagh Patrick beklimmen, de heilige berg van Ierland, handelen er ook naar. Net als in de woestijn, is het pijnlijk om deze stenige puinhelling barrevoets te betreden.

Deze special gaat over heilige grond, plaatsen waar zogezegd hemel en aarde elkaar raken. Het gaat daarbij ook over de
Feyenoordfan die liever geen microfoon van een tv-zender op het heilige gras van De Kuip ziet staan. Of over de ‘witte heks’ die een krachtige energie ervaart in de Veluwse bossen rond het Solse Gat.

Archeologe Judith Schuyf heeft het niet zo op het gekoketteer met deze nieuwe ‘krachtplekken’. Wel is zij gecharmeerd van de veel oudere heidense plekken die door de eeuwen heen een nieuwe betekenis kregen. Generaties na elkaar hebben aan die
plaatsen inhoud gegeven. “Dat idee verbindt ons met een voorgeschiedenis en geeft aan dat we niet helemaal ontworteld
zijn.”

De band met het verleden en de aarde speelt ook bij het behoud van oude begraafplaatsen, zo blijkt in gesprek met historica Korrie Korevaart. De gemakzuchtige manier waarop gemeenten en kerkbesturen soms omspringen met ons ‘funerair erfgoed’, stoort haar danig. “Het hele dorp ligt er begraven!”

Terwijl de oude heidenen hun religie in de buitenlucht vierden – bij een boom of put – zoeken veel eigentijdse gelovigen God doorgaans in een gebouw. De vraag aan twee architecten en een monnik is of het mogelijk is om het heilige in zo’n gebouw te ‘organiseren’. “Nee, ik denk dat het onmogelijk is om een heilig gebouw te ontwerpen."