‘De diepste angst die we kennen, is de angst om onszelf. We zijn bang om ons leven, om onszelf te verliezen”, aldus spiritueel auteur Anselm Grün. Er zijn situaties waarin dit extreem reëel wordt. Sinds een half jaar heb ik contact met een illegale vluchteling, een jongen van 19. Drie jaar geleden vluchtte hij uit Iran. Hij komt bij ons in Franeker in de kerk en af en toe spreken we elkaar. Als ik hem vraag wat angst voor hem betekent, proeft hij het woord eerst als een snoepje op zijn tong. Dan zegt hij: “Ik ken geen angst.” “Dat geloof ik niet”, antwoord ik. “Ja”, zegt hij, “dat is écht zo.” Hij licht toe: ”Sinds het rubberbootje, weet je. Alleen maar zee en nacht.” Niet dat hij – als illegaal – niet bang is om door de politie opgepakt te worden, maar dat is iets anders dan die angst. Die angst-in-het-rubberbootje was zo immens dat voor hem daarbij kennelijk alle andere vormen van angst verbleken.
