Net als ik er voor ga zitten om dit artikel te schrijven, bereikt mij het zoveelste bericht van een jonge jongen, net uit de kast, mét vriend, die om deze reden niet meer welkom is in de traditionele gemeente waarin hij vanaf zijn jonge jaren is opgegroeid. De tranen schieten in mijn ogen. Ja, ook omdat ik moe ben na drie volle dagen Wereldraad van Kerken, maar vooral omdat het me boos en verdrietig maakt dat dit nog steeds zo moet gaan. Onvermijdelijk blijkbaar. Het is een domper op mijn enthousiasme over wat er dezer dagen op het oecumenisch wereldtoneel gebeurt: de kleine, maar toch duidelijke stappen die gezet worden op de weg van meer bewustwording rond het thema ‘seksuele oriëntatie, gender(identiteit) en genderexpressie’.

Lees meer over