Een liefdesrivale romantisch haten tot in de dood. Of een grandioos huwelijksfeest met al je exen (zie voorgaande columns). Heerlijk  die relaties, maar wat doe je als twintiger als je hoofd al vol zit voor twee? Annemarie Scheerboom zoekt een uitweg uit een overvol bestaan. Voor het antwoord moet je naar binnenkijken, zingt zanger Alain Clark haar toe. In Rome proefde ze even van het
dolce far niente.

Door Annemarie Scheerboom

Relaties? Ik zie ze overal om me heen: mooie relaties, moeilijke relaties, prille relaties. Prachtig idee natuurlijk om je leven te delen met iemand die dat ook wil met jou. Maar hoe lukt dat als ik al tijdens mijn colleges mailtjes beantwoord en schema’s maak voor Omega Magazine* om toch vooral elke kostbare minuut nuttig te gebruiken. Hoezo een relatie?  Mijn hoofd zit al vol voor twee!

Even mijn kop stoten
Dat ik het druk had wist ik natuurlijk wel. Maar zolang het nog gaat en het niet ten koste gaat van contact met mensen is er niks aan de had, dacht ik. Tot de dagen des oordeels kwamen (toetsdagen) en ik keihard met mijn neus op aantoonbare wetenschappelijk bewezen feitjes werd gedrukt: de resultaten van te weinig tijd in mijn studie steken. Bovendien uitte mijn moeder haar bezorgdheid dat ik zo nooit tijd voor mezelf (laat staan voor een vriendje) zou krijgen.

Even stilstaan
Mijn slechte studieresultaten hebben mij serieus aan het denken gezet. Was ik wel met de goede studie bezig? Alles buiten mijn studie vond ik immers leuker dan die studie zelf. Gelukkig kwam ik kort erna dankzij een gesprek met een vriend tot het besef dat het logisch was dat ik mijn studie helemaal niet zo leuk vond: ik had hem tenslotte gereduceerd tot iets voor erbij. En dingen (of mensen) waar je weinig tijd en aandacht in steekt worden vanzelf minder interessant.

Even om me heen kijken
Oké, meer tijd voor de studie dus. Maar hoe doe je dat als je geen tijd meer lijkt te hebben? Door eerst maar eens te beseffen dat iedereen tijd heeft: maar liefst 24 uur per dag (een ander uiterste is denken dat je 80 uur in een dag hebt…) en dat zeven dagen per week. De vraag is alleen waar je die tijd aan wilt besteden. En als lijstjes maken en plannen niet mogen baten omdat verantwoordelijkheden en activiteiten niet uitkomen zonder ze over elkaar heen te plannen, dan weet je dat er dingen geschrapt moeten worden.

Als we Alain Clark even laten zingen:

'I look to the sky for the answers
that I knew I could only find within
And I put all my hopes in tomorrow
as I didn't know where to begin
I wish there was a backway out
I wish there was a backway out

I turn to the mirror to find me
Then close my eyes again
then I open the window behind me
and let some air in'

Ja, ik bid voor antwoorden hoewel ik weet dat ik ze niet vind als ik niet (bij mezelf) stilsta. Waarbij ik koortsachtig hoopte dat later als ik ouder ben met een huisje, boompje, beestje mijn leven dan vast gestabiliseerd zal zijn. Mijn ontsnappingsdroom voor drukte van nu.

Even recht maken wat krom is
Afgelopen dagen heb ik me afgevraagd wat op dit moment goed in mijn leven past. Een aantal dingen in mijn programma heb ik met pijn in mijn hart moeten schrappen. Dat voelt alsof je je kamer wilt opruimen en oude schoenen tegenkomt die je o zo dierbaar waren. Maar als je ze eenmaal weg hebt gedaan, voelt de ruimte die het achterlaat als een opluchting. Alsof je in een te bedompte kamer, waarin je bijna flauwvalt, een raampje openzet.

En weer doorlopen!
Mijn streven is om na te bootsen hoe ik laatst twee dagen in Rome leefde: eten, praten met de mensen op straat, af en toe kijken of je niet verdwaald bent en zorgen dat je die paar dingen op je to do lijstje op tijd afkrijgt. Ik wil hier in Nederland ook genoeg tijd vrijmaken voor goede zelfverzorging (goed eten en slapen bijvoorbeeld!), voor mensen om mij heen, voor het af en toe bezinnen om op het goede pad te wandelen en voor het op me nemen van een verantwoorde hoeveelheid verantwoordelijkheden.

God schiep de tijd, maar van haast werd niet gesproken. Tijd die later misschien in een relatie gedeeld kan worden.

* Annemarie Scheerboom  studeert biologie aan de Universiteit Utrecht en is  hoofdredacteur van Omega Magazine (hét katholieke jongerentijdschrift van Nederland). Vorige maand overhandigde zij in Rome een speciale editie over de Wereldjongerendagen aan paus Franciscus. (Zie hier)

 

Maak meer verhalen mogelijk met een donatie

  • Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.