Niet dat ze hem zijn zege misgunt. Fantastisch hoe Tom Dumoulin de Italiaanse Giro won. Maar bij zijn inhuldiging schoot Paulien van Bohemen toch een zijdelingse gedachte door het hoofd: “Beste Tom, zeg nooit nooit als het om herinneringen gaat.”
Beste Tom,
Belofte maakt schuld. En het is niet zeker dat jij je belofte kunt nakomen. Eind mei won je de Giro d’Italia. Vanwege die topprestatie werd je gehuldigd op de Markt in Maastricht. Daar beloofde je de duizenden toegestroomde fans: "Ik ga dit nooit, nooit, nooit vergeten."
Maar zeg nooit nooit, Tom. Want god weet is over pakweg zestig jaar de herinnering helemaal weg bij jou dat je op dat podium stond in je roze trui. In de slotetappe van je leven word je misschien ingehaald door een geduchte tegenstander die dementie heet. Dan heb je zorg nodig. Stel je eens voor dat je daarom op een verpleegafdeling woont. Op je kamer hangt een grote foto van jou vroeger: een knappe wielrenner in roze trui die onder toeziend oog van een grote menigte de spiraalvormige gouden kampioensbeker kust.
Terwijl je echtgenote Thanee je schone blouses in de kast hangt, staar jij vanachter je rollator peinzend naar die foto. Wie is die jongen ook alweer? Liefdevol legt Thanee je uit dat jij het bent. Weer zal ze je willen helpen herinneren dat je zo’n goeie wielrenner was. Je knikt meewarig en schuifelt naar je luie stoel. Je krijgt een kus en een knuffel van Thanee. Voor ze weggaat zet ze de televisie voor je aan met beelden van een wielerkoers. Maar terwijl zij nog in de lift staat, ben jij al ingedut.
In de namiddag wekt de zuster je liefdevol voor je avondboterham. Terwijl ze je sneetje bruin met kaas in zes stukjes snijdt, zegt ze, dat ze het heel bijzonder vindt voor jou te mogen zorgen. Want zij heeft van haar opa gehoord, dat meneer Dumoulin vroeger een heel succesvolle wielrenner was. Met een brede glimlach probeer je te verdoezelen dat je geen idee hebt waar ze het over heeft.
Tom, vergeet het maar, dat je nooit zult vergeten. Je weet niet wat de toekomst brengt. Ik hoop alle goeds. Maar mochten ooit gaten in je geheugen vallen, weet dan dat jouw overwinning nooit uit ons collectief geheugen zal verdwijnen. Dat beloof ik je.
Paulien van Bohemen
Maak meer verhalen mogelijk met een donatie
