Hoe kan het dat de kerken de jongere generaties niet weten te boeien met de schatten uit de christelijke traditie? Wat is de drempel die de moderne zinzoeker tegenhoudt ook haar/zijn licht op te steken in de kerk, met haar rijke aanbod van allerlei bezinningsmomenten inclusief de zondagse kerkdienst? Hoe is het mogelijk dat alle pogingen om de kerk ‘meer te laten aansluiten bij de behoeften van mensen van nu’ geen halt hebben weten toe te roepen aan de doorgaande stroom kerkverlaters? Kortom: hoe komen we de onverstaanbaarheid van het spreken over God en wereld te boven?
