Ontregeld bestaan. Niet meer weten hoe het leven er over drie weken uitziet. Flexibel moeten zijn: je maakt wel afspraken, maar onder voorbehoud omdat ‘iets’ steeds een streep door de plannen kan zetten. We hadden zo gehoopt dat we dit jaar Kerst toch weer ‘gewoon’ zouden kunnen vieren. We hebben vorig jaar heus ons best gedaan: een kerstnachtdienst online, kerstetentjes in klein gezelschap, met spelletjes met vrienden via Zoom. En opnieuw doorkruist de pandemie onze tradities en onze verlangens. Hoe ga je ermee om als alles begint te schuiven waaraan je gehecht bent en waarvan je in je naïviteit dacht dat het nooit anders zou worden?
