Waar komt al die woede vandaan? Een uiting van woede gold eeuwenlang als zwak, wild en onbeschaafd, maar dat geldt nu niet meer. Woede mag. Tegenwoordig luisteren we meer naar mensen die in woede ontsteken. We willen weten wat er achter die woede schuilt, ook als die woede ontspoort of verdwaalt. Deze meer open houding is nu gewoner en tegelijk worden de remmen op woede zwakker. Mensen komen meer dan ooit in opstand bij vermeend onrecht. Die trend past in een lange emancipatiegeschiedenis, waarbij rechtsgevoel en opstandigheid steeds belangrijker zijn geworden.
Terugvoerend op de oudste bronnen van onze beschaving, toont filosoof Nico Koning in De waarde van woede hoe de houding ten opzichte van woede in de loop van de geschiedenis veranderd is. Hij bespreekt de verschillende houdingen ten opzichte van woede vanuit een heren- en een slavenperspectief. Daarbij vraagt hij zich steeds af hoe we met woede zouden moeten omgaan. Daartoe geeft Koning enkele praktische handreikingen. Zo kunnen we de geschiedenis inzetten om onze eigen woede beter op waarde te schatten.
Eind april verscheen in dagblad Trouw een interview van Willem Pekelder met Koning waarin hij pleit voor woedetrainingen op school. Wat mij betreft een heel goed idee. Het boek van bijna 500 pagina’s beveel ik de lezers van Volzin van harte aan.
